Vrouwen in de fotografie: muziekfotograaf Christie Goodwin over moed en creativiteit

"Soms moet je de regels overtreden om een opname te kunnen maken", zegt Christie Goodwin. Toen ze een keer aan het werk was als huisfotograaf in de Royal Albert Hall, werd haar gezegd dat de artiest van die avond, een zekere Iggy Pop, geen fotografen wilde zien. Gehoorzaam bleef ze onzichtbaar – dat wil zeggen, totdat Iggy besloot het publiek in te springen.

"Ik ken die plaats als mijn broekzak, ik wist waar ik moest zijn voor de opname die ik wilde maken. Ik nam razendsnel een beslissing”, weet ze nog. "Ik kreeg precies de gewenste opname – Iggy liggend op zijn rug op de handen van het publiek, zijn armen uitgestrekt naar boven."Seconden later stond ze oog-in-oog met de zanger terwijl hij verder werd gedragen, "maar ik had mijn camera achter mijn rug." Die balans tussen discretie en vindingrijkheid is typisch voor Goodwin, een muziekfotograaf die de moed heeft haar lens te richten op andere plekken dan anderen doen.

Hoewel ze geniet van alle aspecten van haar werk, voelt Goodwin zich het meest thuis in de pit, de ruimte direct voor het podium. "Wanneer de muziek begint, begint mijn adrenaline te stromen. Elke live show heeft een ritme. De eerste drie nummers zijn het ergst: de artiest moet erin komen, de band ook en zelfs het publiek. Als het concert op gang komt, raakt iedereen opgewonden en stroomt er een hoop liefde tussen het publiek, de artiest en de band. Je staat daar tussenin en die energie straalt op je af en helpt je bij het maken van de foto's.”

Net als overal in de beeldindustrie wordt muziekfotografie heel erg gedomineerd door mannen, maar Goodwin heeft geweigerd zich hierdoor te laten tegenhouden. "Er zijn altijd meer mannelijke fotografen dan vrouwelijke, maar daardoor laat ik me niet intimideren", zegt ze. In tegendeel. Ze herinnert zich dat ze eens stond te fotograferen aan de andere kant van de pit dan andere fotografen om iets origineels vast te leggen. Dat gaf veel verwarring onder haar collega's en een van hen kwam naar haar toe om te vragen wat ze in vredesnaam aan het doen was.

"Er zijn enkele mannelijke fotografen, met wie ik samen in de pit heb gestaan, van wie ik weet dat ze op me neerkeken, maar ik heb nooit een klant gehad die zei dat hij me niet wilde inhuren omdat ik een vrouw ben." Succes heeft te maken met talent "en talent is onzijdig", zegt ze. Maar het heeft ook te maken met moed – "de moed om je visie te delen, de moed om bekritiseerd te worden, de moed om te leren, om creativiteit te verkennen voorbij dat wat van je wordt verwacht"– en Goodwin komt geen moed tekort.