Inspirerende vrouwen die toonaangevend zijn op het gebied van cyberbeveiliging

Van de bijna vier miljoen mensen die wereldwijd in cyberbeveiliging werken, is 75% man. Er zijn een aantal vrij voor de hand liggende redenen voor zo'n enorme onbalans tussen mannen en vrouwen, maar het World Economic Forum heeft een beperkte kennis van de branche, een gebrek aan voorbeelden en mentoren en de angst om door de mand te vallen, het zogeheten 'imposter syndroom', als drie belangrijke problemen geïdentificeerd bij het aantrekken van nieuwe vrouwelijke en non-binaire medewerkers.

Zoë Rose, hoofd van het informatiebeveiligingsteam, en Sakina Asadova, Offensive Security Expert werken beiden vanuit Nederland voor Canon EMEA. Ze zijn zeer ervaren en gerespecteerde professionals op het gebied van cyberbeveiliging en waren allebei genomineerd tijdens de 'Most Inspiring Women in Cyber Awards 2022'. Ze spreken met VIEW over hoe ze deel uitmaakten van de branche waar ze van houden, over een aantal uitdagingen waarmee ze te maken hebben en geven advies voor degenen die in hun voetstappen volgen.

Hoe zijn jullie in de cyberbeveiliging beland?

Zoë: Ik ben van nature heel nieuwsgierig en was altijd degene die "waarom?" vroeg, maar ik was ook erg onzeker en had nooit gedacht dat ik goed genoeg zou zijn voor de technologiesector. Maar tijdens een zeer moeilijke periode in mijn leven vond ik via technologie een manier om mijzelf hieruit te halen. Het was dus een mix van verlegen kind zijn – ik wilde werk waarbij ik niet met mensen hoefde om te gaan – en de vaardigheden leren die ik nodig had om mezelf te beschermen, met als doel de persoon te zijn die ik wilde zijn. Toen ik in Canada mijn eigen bedrijf begon, was ik een 'provider van beheerde services' omdat cyberbeveiliging, waar ik opgroeide, niet iets aparts was, maar onder IT viel. De belangrijkste reden waarom ik startte met mijn bedrijf in Canada, was omdat ik toen als vrouw moeilijk een baan in de technologie kon krijgen.

Toen ik naar het Verenigd Koninkrijk verhuisde, werd ik officieel een beveiligingsmedewerker, hoewel ik het werk dat ik in Canada deed nog steeds tot beveiliging reken, ook al waren het heel verschillende toepassingen. Ik keek naar netwerken en omgevingsinfrastructuur. Maar ook na mijn verhuizing, moest ik nog steeds het netwerk beveiligen. Ik moest nog steeds de omgeving beveiligen. Ik moest nog steeds bewustzijn creëren en benadrukken waarom beveiliging belangrijk is. Maar ik had ook te maken met zeer vermogende particulieren, belangrijke mensen en beroemdheden. Het ging niet alleen om het creëren van een veilige omgeving, maar het uitzoeken wat voor hun levensstijl werkte en het onderzoeken wanneer dingen niet werkten zoals verwacht. Dus ik moest echt leuk en interessant onderzoek doen, situaties waarin de gemiddelde mens niet snel terechtkomt.

Sakina: Na school heb ik computerwetenschappen gestudeerd en toen realiseerde ik me dat ik de mogelijkheid heb om te zien wat er mis is, vooral in software. Zo was ik voor mijn bachelor bezig met het ontwikkelen van mobiele apps toen ik me realiseerde dat ik automatisch op zoek was naar wat er mis kan gaan. Op dat moment dacht ik: "Oké, het lijkt erop dat ik dit kan, dus waarom verdiep ik me er niet in?" Op dat moment was cybercriminaliteit nog niet echt bekend en wist ik zelfs niet of er mogelijkheden waren om erover te leren. Maar ik was al geïnteresseerd in hacken, en zoals je je kunt voorstellen, is dat nogal een mannenwereld. Meisjes hoorden niet geïnteresseerd te zijn in hacken of zich bezig te houden met inbreken in computersystemen, of dag en nacht achter de computer te zitten om een achterdeur te vinden.

Ik vond een studiebeurs voor cyberaanvallen en heb mij hiervoor aangemeld. Ik heb de beurs gekregen en werd toegelaten tot de opleiding. En daar begon mijn reis – het was als een heel nieuw begin. Je kunt natuurlijk kiezen voor aanvallen of verdedigen, maar toen ik begon, wist ik niet wat ik wilde doen. In mijn jaar zaten ongeveer 20 studenten en ik was het enige meisje. Ik wist dat het moeilijk zou zijn, maar ik wilde er wel voor gaan. Ik werd gemotiveerd door al deze knappe koppen en ik wilde er zelf een zijn. Niet alleen omdat ik een vrouw ben, maar omdat ik studeerde met mensen die dit al vanaf hun elfde of twaalfde deden en het inspireerde me om nog harder te werken, omdat ik minstens zo goed wilde zijn, of zelfs beter.

Het is interessant dat jullie allebei zelf deze vaardigheden hebben ontdekt, zonder begeleiding of voorbeeld. Heeft dit jullie loopbaan moeilijker gemaakt?

Zoë: Je moet harder werken. Als ik in het begin van mijn carrière ergens geen antwoord op had, kon ik dat niet toegeven omdat ik hierop dan zou worden afgerekend, ik moest heel veel leren. Maar nu heb ik meer dan tien jaar ervaring in de branche en kan ik gerust zeggen: "dat is niet mijn vakgebied" of "ik zoek het uit en neem dan contact op". In het verleden heb ik namelijk gezien dat mijn mannelijke collega's op hun woord werden geloofd en dat mijn kennis in twijfel werd getrokken. Ik moest in wezen mijn bestaan bewijzen. Ik ben trouwens net samen met een vriend een podcast begonnen die The Imposter Syndrome Network heet. We praten over de carrières van mensen en de uitdagingen waarmee ze te maken kregen en hoe ze die hebben doorstaan. En ik denk dat dit een beetje is hoe ik omga met wie ik ben. Ik ben eigenlijk een heel verlegen persoon, maar niemand gelooft dit omdat ik in de branche behoorlijk uitgesproken ben, en vrij extravert ben op conferenties.

Hoe ging je ermee om dat je harder moest werken dan je collega's?

Sakina: In onze huidige werkomgeving hoeven we ons niet voortdurend te bewijzen, maar waar je echt een burn-out van kunt krijgen is als je niet dezelfde kansen krijgt als je mannelijke collega's om een fout te maken. Want o wee als ik een fout maak, dan vertegenwoordig ik alle vrouwen in de branche! Tenzij je perfect bent, kan je kennis in twijfel worden getrokken en dat kan leiden tot een soort burn-out. Maar hoe kun je dit voorkomen? Je moet gewoon accepteren en leren dat ook jij fouten mag maken en als je voldoende zelfvertrouwen hebt, kun je altijd een disclaimer toevoegen: "Mijn mening is mijn subjectieve mening. Het is misschien niet het perfecte antwoord, maar dit is wat ik nu heb."

Zoë: Dat is een heel goed punt. Iets wat ik moest leren was 'vooruitgang, niet perfectie'. Ik heb dus hetzelfde gedaan. Ik was zo bang om een fout te maken dat ik op de achtergrond enorm veel onderzoek deed. Als er nu in ons team een vraag aan mij wordt gesteld en ik niet de mogelijkheid heb om gewoon meteen uitleg te geven, weet ik dat ik een collega kan vragen om in te springen. En dan zijn ze geweldig, wetende dat ik op dat moment hulp nodig heb en dat is zo'n andere ervaring dan ik ooit in mijn carrière heb gehad. Het is zoiets als, "wacht, je vindt het prima om gewoon voor mij te antwoorden? Echt? Zonder mij in twijfel te trekken?" Het is zo'n geweldige ervaring.

Zou je kunnen zeggen dat jullie allebei wel van een uitdaging houden?

Sakina: Waarom zou je jezelf anders elke dag zo pijnigen? [Lacht] Ik bedoel, je moet er echt van houden. Want voor mij kan dit soort werk in ieder geval elke dag ongemakkelijk zijn. Je moet creatief zijn; je moet iets vinden dat iemand anders niet kan vinden, toch? Je moet altijd een stapje voorlopen. De zaken vanuit verschillende perspectieven bekijken. Soms moet ik even pauze nemen, een ander probleem oplossen of mijn e-mails lezen voordat ik met een frisse blik en mogelijk nieuwe ideeën kan beginnen. Als ik anders kan denken, motiveert dit mij nog meer. Ik gebruik graag mijn hersenen om nieuwe problemen op te lossen en ik geniet zeker van de uitdagingen die ik onderweg tegenkom. Alsof ik mijn hersenen oprek. Als ik een dag helemaal niets nieuws leer, vind ik dat een enorme domper.

Zoë: Ik ben graag de minst ervaren persoon in de kamer. Want als je de slimste persoon in de kamer bent, zeggen ze altijd dat dit betekent dat je in de verkeerde kamer bent. Maar wat bedoelen ze daar eigenlijk mee? Het betekent dat je niet groeit; je ziet de andere inzichten niet. Als je de slimste persoon in de kamer bent, kun je niet van anderen leren. Dat vind ik verschrikkelijk. Ik wil niet alles weten. Ik wil het gevoel hebben dat ik meer moet leren en ik wil groeien. Ik ben erg blij als ik omringd ben door intelligente mensen.

Zien jullie tegenwoordig meer vrouwen in de branche?

Zoë: Vergeleken met het begin zeker. Op dit moment bevind ik me in een bevoorrechte positie, omdat ik wat meer ervaren ben in mijn rol en bekend ben in de branche. Maar ik probeer altijd degene te zijn die ik eigenlijk moest zijn. Ik probeer iemand te zijn aan wie je veilig vragen kunt stellen, en die advies kan geven, en als ik nu naar de branche kijk, zie ik dat steeds meer. Wat ik het leukst vond aan die Inspiring Women in Cybersecurity award, was hoeveel vrouwen ik kon nomineren. Eerder ging ik zitten en nomineerde ik één andere vrouw, gewoon omdat ik wist dat ze bestond. Maar nu had ik drie dagen nodig om alle vrouwen te nomineren die ik wilde!

Wat zou je willen zeggen tegen vrouwen en non-binaire personen die een carrière in cyberbeveiliging overwegen? Welk advies zouden jullie hen geven?

Zoë: Als ik mensen probeerde te overtuigen dat dit echt een goede carrière is, zou ik vragen of ze het 'waarom' willen onderzoeken. Waarom gebeurt iets? Of waarom werkt iets niet? Dingen op deze manier herformuleren maakte voor mij een enorm verschil. Ik was niet bezig met hoe ik alles kon oplossen, maar vroeg "hoe kan ik het verbeteren?", niet "hoe maak ik het perfect?" omdat dat niet kan. En het kan van alles zijn, van het verbeteren van de technologische backend, tot het verbeteren van de configuratie om efficiënter te zijn, of veiliger. Het gaat erom dat je denkt "wat is dit, en waarvoor ontwikkel ik het/waar beveilig ik het tegen"?

Vergeet ook niet dat je een sterke gemeenschap hebt die achter je staat en dat je hun steun hebt om je in bescherming te nemen als er iets mislukt. Er zal namelijk altijd eens iets mislukken. Ik bedoel, ik heb enorme fouten gemaakt in mijn carrière, maar juist daarvan heb ik het meeste geleerd. Het opbouwen van een goede persoonlijke community is dus een groot deel van mijn carrière, omdat sociale media een geweldige rol spelen bij het creëren van dit scheve beeld waarin bijna alleen succes en perfectie wordt getoond. Hierdoor denken mensen nog eerder dat ze door de mand zullen vallen. De community maakt het gemakkelijker om dingen te begrijpen en in context te plaatsen. En als mens werken we graag samen en vieren we graag samen onze successen.

Een ander advies dat ik zou willen geven is het waarderen van je diversiteit, want in mijn ogen is diversiteit een belangrijk onderdeel van succesvolle beveiliging, maar dit wordt niet goed begrepen. Het draait ook om vaardigheden, perspectieven, economische achtergronden en verschillende loopbaantrajecten. Iemand met een juridische achtergrond en een ethische hacker hebben allebei geweldige vaardigheden, maar ook verschillende perspectieven, en kunnen elkaar in evenwicht brengen.

Sakina: Toen ik net begon, was ik bang. Ik was zo bang dat ik niet goed genoeg zou zijn, en daarom heb ik het in zekere zin te hard geprobeerd. Ik zou willen zeggen dat het niet erg is om bang te zijn. Je hoeft niet meteen alle antwoorden te hebben. Ik heb mensen gezien, vooral vrouwen, die zeggen: "Ik zal nooit goed genoeg zijn". Er zal altijd iemand zijn die eerder is begonnen dan jij en die veel meer weet dan jij. En dat is oké, het is geen wedstrijd. Je kunt van deze mensen leren. Ik bedoel, waarom zou je die kans niet benutten? Misschien helpt het al om gewoon over je problemen of onzekerheden te praten. Je hoeft niet perfect te zijn. Je moet gewoon een beetje zelfvertrouwen hebben in wat je aan het doen bent. En je leert elke dag wel iets nieuws. Daar hoef je niet bang voor te zijn. Als je dan klaar bent met de dag, met volledig 'opgerekte' hersenen, dat is pas genieten!

Wil je meer weten over werken bij Canon? Ga dan naar de Werken bij Canon-hub voor de nieuwste mogelijkheden en inzichten in Canon's teams en informatie over de programma's voor leerlingen, stagiairs en plaatsing van studenten.