Straatportretten fotograferen: tips van een pro

Straatportretten worden vaak verward met straatfotografie. De twee stijlen hebben veel gemeen: bij beide gaat het om het fotograferen van onbekenden buiten een studio. Maar waar straatfotografie spontaan is, soms zonder dat het onderwerp ooit zal weten gefotografeerd te zijn, "geeft de persoon die je voor een straatportret fotografeert toestemming voor de situatie", aldus lifestyle- en portretfotograaf Julian Love.

"Je hebt met ze gesproken, misschien heb je ze zelfs laten poseren", gaat hij verder. "Het is interactiever: een samenwerking en niet alleen een observatie." Julian nam onlangs de Canon EOS RP mee op een wandeling door de straten van zijn thuisstad Bath in het Verenigd Koninkrijk om straatportretten te maken. Hier geeft hij acht tips om sprekende foto's te maken.

"Het woord 'straat' kan wat misleidend zijn", zegt Julian, omdat je onderwerp niet op straat hoeft te lopen. "Dat zijn vaak de moeilijkste mensen om te vragen, omdat ze ergens naartoe op weg zijn." In plaats daarvan raadt Julian aan om te zoeken naar mensen die geen haast hebben en het misschien leuk vinden om vijf minuten met jou door te brengen. Hij raadt met name aan om potentiële onderwerpen te zoeken op plaatsen waar mensen meestal moeten wachten, zoals bushaltes, taxistandplaatsen of treinstations.

"Winkeliers zijn ook geweldig, omdat die zich vaak in een interessante omgeving bevinden", voegt hij eraan toe. "Maar ga niet op zaterdagochtend, wanneer ze het erg druk hebben." Denk bij het kiezen van een onderwerp na over hoe je de omgeving in de foto kunt opnemen om een verhaal over het onderwerp te vertellen. De felgekleurde bloemen vormen bijvoorbeeld een perfecte achtergrond voor Julians foto van bloemiste Marcia Wood (foto boven), die ongeveer vier jaar geleden met haar man, een boomchirurg, vanuit Londen naar Bath verhuisde. "Ze had een hartelijke persoonlijkheid en vond het heel leuk om te worden gefotografeerd", zegt Julian.

Het maken van straatportretten staat of valt met het contact met je onderwerp, dus het eerste wat je moet doen, is een gesprek aanknopen. "Ik stel mezelf voor als fotograaf en leg uit waarom ik een foto van die persoon wil maken", zegt Julian. "Misschien komt het omdat ze op een interessante manier gekleed zijn, een interessante look hebben of zich op een interessante plek bevinden. Of gewoon omdat het licht bijzonder is." Sommige mensen zien zichzelf misschien niet zoals jij dat doet, dus wees niet bang om een potentieel onderwerp een beetje moed in te spreken door uit te leggen wat jou als fotograaf zo aanspreekt.

Volgens Julian gaat het bij een compositie voornamelijk om het vereenvoudigen van wat er binnen het kader valt. En dit geldt volgens hem met name "wanneer je buiten in de echte wereld bent, in omgevingen waarover je geen controle hebt". Openbare ruimten hebben vaak veel visuele ruis, felle kleuren of licht-donkerovergangen. "Je wilt die dingen minimaliseren voor een grafisch sterkere compositie en je wilt een goed contrast tussen je onderwerp en de achtergrond bereiken. Je kunt zoeken naar een effen achtergrond, of het kan zijn dat je onderwerp licht is en de achtergrond donker, of omgekeerd. Of er kan een kleurcontrast zijn, zoals groene kleding tegen een rode achtergrond. Laat je onderwerp opvallen."

Zoals Julian zegt, draait het bij straatportretten om interactie. Wees dus niet verlegen en vraag je onderwerp zo nodig ergens anders te gaan zitten of staan. "Het licht is misschien mooier als je het onderwerp in de schaduw fotografeert, of misschien wordt de foto beter als je een paar tips over poseren geeft", zegt Julian. Hij ontdekte dat het scherm aan de achterzijde van de Canon EOS RP kan helpen bij dit aspect van straatportretfotografie. "Je bent meer betrokken bij het onderwerp en je verstopt je niet achter de camera", zegt hij.

De functie Automatische scherpstelling voor gezichtsdetectie en -tracking van de Canon EOS RP was ook nuttig. "Het is een geweldige technologie waardoor je meer tijd hebt om contact te leggen met je onderwerp en om je compositie te kiezen, zonder dat je je zorgen hoeft te maken over de scherpstelling. Elke foto is perfect scherpgesteld op het gezicht van de persoon, zelfs als dat relatief klein is in het kader."

Voor zijn recente straatportretten fotografeerde Julian personen zowel binnen als buiten met drie verschillende lenzen: de Canon RF 35mm F1.8 Macro IS STM, de Canon RF 50mm F1.8 STM en de Canon RF 85mm F2 Macro IS STM. "Voor portretten binnenshuis gebruik ik meestal de 35mm of 50mm en voor buitenportretten de 50mm of 85mm. Ik maak een keuze op basis van de hoeveelheid achtergrond die ik wil opnemen. Binnen ben je dichter bij het onderwerp omdat er minder ruimte is, en je wilt meer van hun natuurlijke omgeving laten zien, dus dan is de 35mm handig. Buiten is de achtergrond drukker en minder onder controle, dus daar helpt een lange lens het onderwerp te isoleren en het portret meer over de persoon te laten gaan."

De Canon EOS RP en de lenzen die Julian kiest, zijn allemaal licht, waardoor ze ideaal zijn voor het maken van portretten onderweg zonder dat je veel gewicht hoeft mee te sjouwen. De EOS RP is ook uitgerust met Eye AF-tracking. Deze Dual Pixel CMOS AF-technologie helpt je de ogen van je onderwerp superscherp in beeld te houden, waardoor je portretten een haarscherpe kwaliteit krijgen.

Julian gebruikt alleen het beschikbare daglicht voor zijn straatportretten. "Als ik binnenshuis fotografeer, in een winkel bijvoorbeeld, vraag ik of de verlichting uit mag. Gebouwen worden vaak verlicht door lichtbalken of spotlights die zeer onflatteus zijn en moeilijk zijn om mee te werken, dus de keuze van een goede locatie wordt voor een deel bepaald door de aanwezigheid van grote ramen", zegt hij.

"Als je buiten fotografeert, kun je dat het beste vroeg of laat op de dag doen, wanneer de zon laag staat", voegt hij eraan toe. "Vaak denken beginnende fotografen dat je prachtig zonlicht nodig hebt om mooie foto's te maken. Voor portretten is dat zeker niet het geval. Op een bewolkte dag fungeren de wolken als een gigantische softbox en diffuus licht is veel flatteuzer."

In straatportretten ben je niet op zoek naar acties of 'beslissende momenten', maar je verhaal wordt sterker als je je onderwerp fotografeert in een relevante setting, bijvoorbeeld een grafisch kunstenaar bij een drukpers. "Over het algemeen bewegen het onderwerp en de achtergrond zich niet en hoef ik niet snel te reageren op grote veranderingen. Daarom gebruik ik meestal de modus Handmatig (M)", zegt Julian. "Als je de modus Diafragmavoorkeuze (Av) gebruikt, verandert de sluitertijd telkens wanneer je de kadrering van foto iets verandert, omdat de camera de belichting opnieuw berekent. Vaak heeft de achtergrond of voorgrond een helder element en ik wil dat hooglicht graag behouden."

Julian heeft meestal een stuk of vijf kleine prints uit zijn portfolio bij zich om aan potentiële onderwerpen te laten zien, evenals een instant printer zodat hij ze meteen een foto kan geven. "Op die manier voelt het meer als een uitwisseling", zegt hij. Een draagbare printer zoals de Canon Zoemini of Canon SELPHY Square QX10 zou hiervoor ideaal zijn. Mensen vragen vaak om een kopie van de foto, bijvoorbeeld voor hun sociale-mediaprofiel of om te printen en op te hangen, dus Julian heeft ook visitekaartjes bij zich. "Op die manier hoef je je e-mailadres niet 25 keer per dag op te schrijven", voegt hij toe.

Hoewel hij altijd toestemming vraagt voordat hij straatportretten maakt, gebruikt Julian alleen daadwerkelijke toestemmingsformulieren als hij foto's maakt voor een commerciële opdracht. "Je hebt geen toestemmingsformulier nodig voor redactionele doeleinden, waarbij je personen portretteert zoals ze zijn en niet koppelt aan een product, dienst of merk. Ik leg uit hoe de foto wordt gebruikt en vraag om mondelinge toestemming", zegt hij.

De lastige kant van dit genre vormt tegelijk een spannende kant: het is onvoorspelbaar. Hoewel veel aspecten buiten je macht liggen, kun je met wat overpeinzen, oefenen en vertrouwen creatief werken met de elementen die je tot je beschikking hebt — het onderwerp, de compositie, het licht en de locatie — om prachtige en authentieke straatportretten te maken.


Geschreven door Rachel Segal Hamilton