In tegenstelling tot veel winnaars van de subsidie gebruikte Laura Morton, een Amerikaanse documentairefotografe en winnares in 2018, de subsidie om een nieuw verhaal te maken: University Avenue. Het ging over twee aangrenzende gemeenschappen in Californië's Bay Area, die worden gescheiden door een enorm verschil in rijkdom.
"Ik had het idee al een tijdje, maar ik wist dat het een ingewikkeld project was dat lang zou duren", aldus Laura, die veel van University Avenue fotografeerde met een Canon EOS R en een Canon RF 35mm F1.8 MACRO IS STM-objectief. "De subsidie gaf me de financiële vrijheid om daar de tijd voor te nemen. Tijd om te werken is een geschenk voor een documentairefotograaf en een subsidie maakt het mogelijk om een verhaal diepgravender en subtieler te maken."
"Als je wilt meedoen, bedenk dan wat uniek is aan jouw stem en verhaal. Het is geen makkelijk werk, maar het helpt enorm als je unieke ideeën hebt." Laura richt zich op economie en rijkdom. Haar foto's zijn verschenen in publicaties als National Geographic, Marie Claire, Newsweek, The Wall Street Journal en The New York Times.
Toen de in Parijs gevestigde documentairefotografe Natalya Saprunova in 2022 een aanvraag indiende, voelde ze zich als fotojournalist behoorlijk ontmoedigd. Haar verhalen speelden zich af op Russisch grondgebied en toen de oorlog in Oekraïne meer en meer impact kreeg, weigerden de media om haar werk te publiceren. Maar ze bleef in zichzelf geloven, ondanks de actuele gebeurtenissen die de langlopende verhalen waaraan ze werkte, overschaduwden.
"Ik diende een aanvraag in toen ik het eerste hoofdstuk van mijn werk had voltooid over de Saami in Rusland, die hun nomadische levensstijl achter zich hadden gelaten vanwege gedwongen vestiging tijdens het Sovjettijdperk. Mijn advies: dien een aanvraag in, zelfs als je twijfelt omdat je denkt dat je werk niet 'klaar' of 'goed genoeg' is. Grijp de kans aan om aan je aanvraag te werken. Het helpt je je project te verfijnen en om vooruit te komen", vertelt ze enthousiast. Natalya richt zich nu op maatschappelijke kwesties als gevolg van milieu- en klimaatcrises, met name met betrekking tot het ontdooien van de permafrostbodem in het verre noorden. Haar foto's zijn gebruikt in publicaties in onder andere de Washington Post, Geo, Le Figaro, The Guardian, Le Pèlerin, Corriera Della Sera, The Globe en Mail.
Voor Axelle de Russé was het een keerpunt in haar carrière toen ze werd geselecteerd als Canon Female Photojournalist in 2007 voor haar fotoverhaal over concubines in China.
"De subsidie zorgde voor aardig wat druk, maar het was enorm leerzaam", zegt ze. "Het was het moment dat de rest van mijn carrière bepaalde. Elk verhaal dat ik vandaag de dag maak, is gebaseerd op de stappen en initiatieven die ik destijds nam. Het leerde me hoe ik een verhaal moest opbouwen."
In 2014 volgde ze het dagelijkse leven van slachtoffers van seksueel geweld in het Franse leger en sinds 2016 documenteert ze de gevolgen van de opwarming van de aarde in het Noordpoolgebied.
"Ik zal deze subsidie altijd als bijzonder blijven beschouwen. De subsidie bracht me vooruit en moedigde me aan om verder te gaan en gaf me het vertrouwen om de fotograaf te worden die ik nu ben."