ARTIKEL

Een burn-out overwinnen: fotografen over het onderhouden van je mentale welzijn

Four people riding horses through the shallow waves on a beach at sunset.
Twee professionele fotografen onthullen hun ervaringen met stress en een burn-out in de foto-industrie en bieden tips om in balans te blijven. Gefotografeerd met een Canon EOS-1D X (nu opgevolgd door de Canon EOS-1D X Mark III) met een Canon EF 35mm f/1.4L USM-objectief (nu opgevolgd door de Canon EF 35mm f/1.4L II USM), ingesteld op 1/320 sec, f/5 en ISO800. © Anastasia Taylor-Lind

Fotografie kan stressvol en zelfs angstwekkend zijn. Of je nu fotojournalistiek of reclame, bruiloften of sport fotografeert, je staat onder druk om binnen de tijd opmerkelijke beelden te leveren. Lange dagen of maanden reizen, vaak alleen, met misschien wel schokkende verhalen, kunnen een zware last zijn. Voeg hier het financieel onzekere aspect van freelance werk aan toe, iets wat velen in de nasleep van COVID-19 goed hebben gevoeld, en het is duidelijk waarom veel freelance fotografen een burn-out krijgen.

"Als ik niet voor mijn geestelijke gezondheid zorg, kan ik mijn werk niet effectief doen", zegt Anastasia Taylor-Lind, een Londense fotojournaliste en TED Fellow die voor internationale mediakanalen en NGO's verslag heeft gedaan over conflicten in de wereld. "Zonder zelfbewustzijn en een zekere mate van emotionele en mentale stabiliteit zijn we niet in staat om de verhalen van andere mensen te verwerken en verder te vertellen."

Om aan te sluiten bij de Dag van de Psychische Gezondheid bevatte de Shutter Stories-podcast van Canon een discussie over stress en angst met presentator Lucy Hedges en fotografen Anastasia en Tasneem Alsultan, een documentairefotograaf uit Saoedi-Arabië die zich voor The New York Times en National Geographic richt op mensenrechten en sociale kwesties. Hier wisselen ze ervaringen uit en bespreken ze manieren om met een burn-out om te gaan, en onthullen ze hun verwachtingen, op weg naar een meer meelevende, zorgzame beeldindustrie.

Hoor meer van het gesprek in deze aflevering van de Shutter Stories-podcast van Canon:

In the plains of Oman a barefoot man wearing white stands by his horse, which is sitting on its haunches.
"Zonder zelfbewustzijn en een zekere mate van emotionele en mentale stabiliteit zijn we niet in staat om de verhalen van andere mensen te verwerken en opnieuw te vertellen," zegt fotojournaliste Anastasia Taylor-Lind. Gefotografeerd met een Canon EOS-1D X Mark III met een Canon EF 35mm f/1.4L II USM-objectief, ingesteld op 1/640 sec, f/2.2 en ISO400. © Anastasia Taylor-Lind
Canon Professional Services

Heb je Canon-apparatuur?

Registreer je apparatuur voor gratis advies van experts, onderhoud van apparatuur, toegang tot inspirerende evenementen en exclusieve aanbiedingen met Canon Professional Services (CPS).

Onze branche kan op de mooiste momenten zwaar zijn, maar de COVID-19-pandemie heeft extra uitdagingen met zich meegebracht, zowel financieel als emotioneel. Hoe heb je de afgelopen maanden ervaren?

"Ik ben hier niet echt goed mee omgegaan," zegt Tasneem, "vooral in het begin, toen we niet genoeg informatie hadden. Ik voelde me fysiek uitgeput en moe tot het punt waarop ik me zorgen maakte dat ik COVID-19 had gekregen. Ik liet me testen en ik ben gezond. Maar ik denk dat onze lichamen nauw verbonden zijn met onze emotionele staat.

"We maakten een lockdown mee in Saoedi, dus elke stad was afgesloten van de nabijgelegen stad. En ik woon op de grens van Saoedi-Arabië in de oostelijke provincie, waar het Amerikaanse leger tijdens de Golfoorlog was gevestigd. Het was in onze wijk, dus het heeft me echt emotioneel getriggerd om terug te gaan naar die fase van mijn kindertijd [toen de bewegingsvrijheid net zo beperkt was]. Dus ik vond een manier om mijn stad te verlaten en ging naar de hoofdstad Riyad met slechts een van mijn dochters, denkend [dat er misschien meer werk in de hoofdstad zou zijn]. Dat lukte niet. En toen zat ik opgesloten in een andere stad waar ik niet echt vandaan kom en waar ik nooit had gewoond, met één dochter.

"De manier waarop ik er mee omging was om te beginnen met mijn gedachten af te houden van fotografie," gaat Tasneem verder. "Ik heb mezelf zo gehecht aan de camera dat als ik hem niet vasthoud, ik het gevoel heb dat ik iets mis. Dus ik begon over meditatie te lezen, leerde hoe ik kon kalmeren en me meer bewust kon worden van mijn eigen omgeving en verbonden kon zijn met mijn eigen familie. En ik begon de eerste drie maanden dagelijks een Instagram Live-interview te doen. Dat gaf me het gevoel dat ik iets had om voor wakker te worden en te organiseren."

Five older women in headscarves, four seated on a bench, in a church with ornate icons on the walls.
Anastasia gelooft dat lichaamsbeweging de oplossing is om haar welzijn te kunnen behouden. Genomen met een Canon EOS 5D Mark IV, ingesteld op 1/60 sec, f/4.5 en ISO400. © Anastasia Taylor-Lind

Anastasia's ervaring was ongeveer hetzelfde. "Toen de pandemie begon, werden alle opdrachten die ik voor de daaropvolgende maanden had gepland, geannuleerd of in de wacht gezet," zegt ze. "Ik moest mezelf de echt moeilijke vraag stellen: als ik geen fotograaf ben, wie ben ik dan wel?

"En natuurlijk gaat het bij fotograferen niet alleen om eropuit gaan en foto's maken, er is nog zoveel meer werk te doen. Dus was ik in het begin bezig met mijn belastingaangiftes, het updaten van mijn website en de administratie doen om me bezig te houden, en verder probeerde ik plezier te krijgen in kleine dingen. Ik rijd paard, ik zorg voor de puppy van mijn broer, ik maak lange wandelingen, doe aan yoga en probeer gewoon aanwezig te zijn."

Patrick Smith films with a Canon video camera.

Films maken na de lockdown: meningen uit het veld

Filmmakers, DoP's en producers delen hoe de pandemie hun werk heeft beïnvloed – en hoe ze de toekomst van de industrie zien.

Brengt de onzekerheid van freelancen zijn eigen stress met zich mee?

"Ik behandel elk aanbod van werk als mogelijk het laatste stukje betaald werk dat ik ga krijgen, want je weet maar nooit," zegt Anastasia. "Wanneer je persoonlijke projecten en opdrachten achter elkaar uitvoert en je weet niet wanneer je je volgende opdracht krijgt, heb je nooit het gevoel dat je iets kunt afwijzen. Het betekent dus dat je gewend raakt aan het leven en werken in een veel energiekere en meer dramatische omgeving."

"Ik ben sinds kort bewuster bezig," zegt Tasneem, "met het reflecteren op mijn vorige werk. Ik haastte me altijd van de ene opdracht naar de andere, van het ene project naar het andere. Ik heb me gerealiseerd dat het goed is om te zeggen dat je angstig bent en dat je je zorgen maakt en dat je niet altijd in een conflictgebied hoeft te zijn om te flippen, om compleet in te storten. En hoe meer ik dit met mijn vrienden deelde, hoe meer ik me realiseerde dat we allemaal in hetzelfde schuitje zitten."

A man in traditional Arab dress walks down a narrow alleyway between two stone walls.
Voor documentairefotograaf Tasneem Alsultan was het aan de kant leggen van de camera goed voor haar mentale gesteldheid. Gefotografeerd met een Canon EOS 5D Mark IV met een Canon EF 35mm f/1.4L II USM-objectief, ingesteld op 1/200sec, f/1.6 en ISO800. © Tasneem Alsultan

Wordt de foto-industrie beter in het behandelen van haar freelance fotografen?

"Ik ben optimistisch en ik zie langzaam maar zeker verandering in onze sector," zegt Anastasia. "De mythe van de fotograaf, en in het bijzonder de oorlogsfotograaf als de tragische held is de heersende mythe in deze foto-industrie. We vieren het nemen van risico's en we idealiseren en verheerlijken hett idee dat we als kunstenaars moeten lijden voor ons vak. Naarmate de foto-industrie zich losmaakt van deze traditionele verhalen en diverser wordt, zie ik meer openheid. Hoe meer ik zeg: 'Dit zijn de dingen waar ik moeite mee heb,' hoe meer ik mensen hoor zeggen: 'Dat heb ik ook.'

"In 2017 heb ik de Rohingya-crisis in Bangladesh vastgelegd. Ik werd door Human Rights Watch gestuurd om de verhalen van de overlevenden van het bloedbad in de vluchtelingenkampen te documenteren en vast te leggen," voegt Anastasia toe. "En toen ik terugkwam, kreeg ik voor het eerst in mijn professionele leven een debriefingsessie aangeboden met een hulpverlener. Het herinnerde me eraan hoe zorgvuldig ik moet zijn om voor mezelf te zorgen, maar ook hoe belangrijk het is om voor mezelf te zorgen in het kader van mijn werk als fotograaf. Het is zowel een professionele als een persoonlijke verplichting."

Two women in headscarves holding palm branches in Saudi Arabia.
Tasneem dringt er bij fotografen op aan om te praten over hun zorgen en angsten, en te weten dat ze niet alleen zijn. Gefotografeerd met een Canon EOS 5DS en een Canon EF 85mm f/1.4L IS USM-objectief, ingesteld op 1/200 sec, f/4 en ISO250. © Tasneem Alsultan

Welk advies zou je geven aan fotografen of videomakers die het moeilijk hebben?

"Besef dat je niet alleen bent," zegt Tasneem. "Het is geen probleem om een deel van de kwetsbaarheid die je hebt te delen, omdat zoveel mensen dat zullen waarderen en ze er voor je zullen zijn. We hoeven de stappen van de mensen voor ons niet te volgen, als het niet altijd goed en juist is. We kunnen dat goedmaken. Vooral in deze tijd denk ik dat het echt belangrijk is om bescheiden te blijven."

"Trainen", zegt Anastasia. "Gebruik je lichaam om je geest te genezen, te kalmeren en te helpen. Voor sommige mensen is dat hardlopen of het maken van lange wandelingen of een ander soort sport, iets wat je fysiek en mogelijk niet mentaal bezighoudt. Fotografie zit namelijk grotendeels in je hoofd en je denkt over dingen na en ziet ze ook voor je."

A man arranging green leaves on display at the front of a market stand with woven wood walls.
Tasneem werkt vaak in conflictgebieden, maar besefte dat je niet altijd in een conflictgebied hoeft te zijn om je angstig te voelen. Gefotografeerd met een Canon EOS 5DS en een Canon EF 35mm f/1.4L II USM-objectief, ingesteld op 1/800 sec, f/1.8 en ISO100. © Tasneem Alsultan

Is er iets waarvan je zou willen dat je het anders had gedaan in het verleden?

"Eerder met een therapeut praten," zegt Tasneem. "In mijn cultuur wordt het echt afgekeurd om te zeggen dat je emotionele problemen hebt. Het is iets waar mensen zich voor schamen."

"De verandering die ik wil zien," zegt Anastasia, "is om het niet over te laten aan jonge fotografen om dit zelf uit te zoeken, maar het creëren van een zorgzame en vriendelijke fotografie-gemeenschap. Zodat het nemen van risico's en schadelijk gedrag van de generaties voor ons, wanneer ze stress en trauma's hebben ervaren, niet worden aangemoedigd of doorgegeven aan de volgende generatie."

Geschreven door Rachel Segal Hamilton


Gerelateerde artikelen

Alles weergeven

Meld je aan voor de nieuwsbrief

Klik hier voor inspirerende verhalen en het laatste nieuws van Canon Europe Pro

Meld je nu aan