De transformerende keuzes die de verhalen van onze planeet vertellen

Er is iets wat Chris Fallows wil dat je weet. Ooit was het doel van zijn carrière om met een van zijn foto's op de cover van een tijdschrift terecht te komen. In 2001 werd hij wereldwijd bekend met zijn 'Air Jaws', een buitengewoon beeld van een 'vliegende' witte haai in Zuid-Afrika. De foto stond op meer dan 500 covers, voorpagina's en billboards, maar "in 2018," zegt hij verdrietig, "waren ze uitgestorven. Ik heb dus de eerste foto ooit gemaakt van deze iconische haaien. En minder dan 20 jaar later de laatste. Dat was voor mij een pijnlijke en schokkende wake-upcall."

In een tijd waarin de geprinte media de boventoon voerden, bood dit nieuws Chris, die een Canon Ambassador is, een waardevolle kans om het verhaal van de haai aan volledig nieuwe doelgroepen te vertellen en daarmee ook natuurbehoud in het algemeen onder de aandacht te brengen. Bijna een kwart eeuw later ziet de situatie er heel anders uit. En dat vindt Chris prima. "Ik geloof nog steeds dat elke vorm van publiciteit geweldig is. Maar ik wil liever tien mensen inspireren om te doneren aan een van de vele ngo's die met wildlife werken dan 100.000 mensen die denken dat mijn werk cool is en verder geen actie ondernemen."

In de daaropvolgende jaren heeft hij zich ontwikkeld als kunstenaar, verhalenverteller en activist. En hoewel zijn fundamentele proces van diepe, bijna-solitaire onderdompeling in de natuur hetzelfde blijft, heeft sociale media hem een nieuw inzicht gegeven in hoe hij, en anderen zoals hij, het beste met de wereld kunnen communiceren. Kortom, hij beoordeelt elke kans eerst met de ogen van een natuurbeschermer en activist. "Het gaat niet alleen om mij en mijn mooie foto's", zegt hij. "Het gaat om duurzaamheid en integriteit van de ecosystemen van onze planeet. We hebben letterlijk gezien dat omgevingen veranderen in tien, twintig, dertig jaar, terwijl sommige al tienduizenden jaren intact waren gebleven. De bescherming van deze omgevingen is zo ontzettend belangrijk, omdat ze ons uiteindelijk in leven houden."

Deze passie zet hij om in een kalme beoordeling van zijn 'markt', bij gebrek aan een beter woord. Deze passie is ook de reden dat hij de kans om zijn werk tentoon te stellen in een ruimte die niet direct iets met milieubescherming te maken heeft met beide handen aangreep. "Naarmate je ouder wordt, realiseer je je dat energie en tijd steeds schaarser worden. Om een verschil te maken, moet je een zo breed mogelijk publiek bereiken", legt hij uit. Dus toen hij door Dubai International werd gevraagd of hij zijn kunstfoto's wilde tentoonstellen in een van de drukste gebieden van de luchthaven, dacht hij goed na over de kansen die dit met zich mee zou brengen.

Hij leerde over hun ambitieuze duurzaamheidsdoelstellingen en deelname aan het United for Wildlife Transport Taskforce, dat de handel in bedreigde diersoorten voorkomt. Dit was voor hem de bevestiging om de samenwerking aan te gaan. "Vijftig meter van een vliegveld van die schaal is misschien wel de beste galerij ter wereld", zegt hij. "92 miljoen mensen lopen er doorheen en omdat ze op reis zijn, zijn ze waarschijnlijk eerder geneigd na te denken over een bijdrage aan een goed doel." Als minder dan 1% dit doet, zou dit van grote invloed zijn op zijn genomineerde liefdadigheidsinstelling, de stichting My Trees in Zimbabwe.

Transformatie' is het ultieme doel van Chris. Als kunstenaar spreekt hij over zijn composities als een schilder die zijn plannen met zijn canvas deelt. Hij wil maanden werk, of zelfs jaren, transformeren tot een moment dat emotie oproept, de aandacht trekt en gedrag verandert. "Ik breng jaren, soms tientallen, in het veld door om een vertrouwelijke band op te bouwen met mijn onderwerpen. Ik kijk naar de symboliek van overleven - het contrast tussen de gebarsten aarde en de wolken, dat staat voor hoop en het einde van droogte. Wildlife leeft in een ongelooflijk mooie, artistieke wereld en je krijgt elke dag een ander kleurenpalet."

Bij de Masai ervaarde Chris dat een camera de kracht heeft om op een andere, net zo krachtige manier te transformeren. Zijn gids, een local genaamd Manja, heeft buitengewone expertise en kennis en droomde ervan een school te openen voor de vrouwen en meisjes van de Masai. Hij wilde hen iets leren over de natuur en zijn kennis doorgeven, zodat de leerlingen in zijn voetsporen konden treden als gids of in het ecotoerisme. Ze deelden een liefde voor fotografie, wat ertoe leidde dat Chris zijn camera vaak uitleende aan Manja ("hij heeft vaak ook betere foto's gemaakt dan ik", lacht hij). Maar een eigen camera kon hij zich niet veroorloven. Chris pleegde daarom een paar telefoontjes en regelde een tweedehandsmodel voor hem.

Dus hij heeft foto's gemaakt, toch? Ja, natuurlijk. Maar toen liet hij ze aan mensen zien. Manja nam ze mee naar lokale gemeenschappen, naar mensen die nog nooit buiten hun eigen dorpen waren geweest. Hij liet de foto's zien aan de jongste kinderen, de alleroudsten en iedereen daartussenin. Hij vertelde bij elke foto een verhaal en de mensen werden enthousiast en raakten geïnspireerd. Ze wilden graag meer zien en horen over deze nieuwe wereld en de bijbehorende mogelijkheden. Dit verhaal hoeft hier niet te eindigen, want Manja heeft zijn school ondertussen geopend en zijn camera staat centraal in de manier waarop hij met studenten communiceert.

En dit is wat Chris wil dat je het weet. Dat de keuzes die we maken gevolgen hebben. Manja koos ervoor om zijn camera te gebruiken om zijn beeld van de wereld te behouden, maar ook om de werelden van anderen uit te breiden. Chris kiest ervoor om zijn leven te wijden aan het behoud van ons meest kostbare wildlife en middelen die het hele leven op aarde mogelijk maken. Maar hij kiest ook hoe hij dat verhaal vertelt, en waar en aan wie. "Deze dieren vechten om elke dag te overleven, en dit is iets wat ik nu met mijn leven moet doen, nu ik leef. En ik laat anderen zelf beslissingen nemen", zegt hij. "Maar er is een gezegde dat ik geweldig vind, in een wereld waarin het verlangen naar meer overheerst en geen rekening wordt gehouden met een toekomst van het inademen van frisse lucht en het drinken van schoon water: 'probeer je geld te tellen terwijl je je adem inhoudt'."