Alles over Eye Control AF

Dankzij de combinatie van snelle, nauwkeurige automatische scherpstelling en onderwerpdetectie en -tracking is het nu gemakkelijker dan ooit om met een Canon EOS-camera een scherpe foto van een bewegend onderwerp te maken. De beslissing om van het ene onderwerp over te schakelen op het andere ligt echter nog steeds bij de fotograaf. Bovendien kan het proces van herkennen dat er een nieuw, interessanter onderwerp is en vervolgens je duim gebruiken om het focuspunt te wijzigen, resulteren in een kleine vertraging die er op zijn beurt weer toe kan leiden dat je een belangrijk moment mist.

Stel je bijvoorbeeld voor dat een jachtluipaard, die op het punt staat zijn prooi te doden, plotseling zelf wordt aangevallen door een leeuw, of dat de favoriet in een race plotseling stopt, of dat een demonstrant een politieke persconferentie onderbreekt; het zijn allemaal onverwachte gebeurtenissen waarop je als fotograaf moet reageren en waarvoor je je focuspunt moet veranderen. De eerste momenten zijn cruciaal bij het vertellen van het verhaal en het is heel belangrijk dat de focus snel naar het nieuwe onderwerp wordt verplaatst. Met de Eye Control AF van de Canon EOS R3 kun je op een ander onderwerp overschakelen door gewoon in de zoeker te kijken naar het punt waar je je focus wilt hebben, zonder dat je de multicontroller moet vastpakken om het AF-punt te verplaatsen.


Lees ook het volgende eens:

• Off-road met de Canon EOS R3
  
• Superteleobjectieven gebruiken

Als de term Eye Control AF je bekend voorkomt, dan is dat misschien omdat Canon een vergelijkbare technologie heeft geïntroduceerd met de Canon EOS 5, een 35mm-filmcamera voor semi-professionele fotografen die in november 1992 werd uitgebracht. Dezelfde technologie was later terug te vinden in de EOS 50 (1995), de EOS 3 (1998) en de EOS 30 (2000). Sindsdien is er echter heel wat veranderd.

Zo heeft Canon's Medical Systems-divisie, die zich toelegt op beeldvorming voor medische toepassingen, sindsdien een reeks technologieën ontwikkeld voor het scannen van ogen voor de ontwikkeling van Purkinje-beelden. Deze beelden zijn een soort vingerafdruk van het oog en kunnen door artsen en opticiens worden gebruikt om oogaandoeningen vast te stellen, maar de verkregen informatie zorgde er ook voor dat de Photo Division van Canon beter inzicht kreeg in hoe ogen eruitzien. En dit leidde vervolgens tot de ontwikkeling van Eye Control AF.

Een belangrijk aspect van Eye Control AF is dat het oog niet naar een onderwerp hoeft te kijken en dit niet in de zoeker hoeft te volgen om ervoor te zorgen dat het schepstelsysteem van de camera het blijft volgen. Het menselijk oog werkt niet op die manier: wij observeren en bekijken de scène voortdurend en als het AF-punt die bewegingen zou moeten volgen, zou de focus steeds heen en weer springen in het kader.

Eye Control AF werkt in plaats daarvan in combinatie met de onderwerptracking van de Canon EOS R3 en wordt gebruikt om het onderwerp dat moet worden gevolgd vanaf het begin te selecteren. Vervolgens hoeft de fotograaf niet meer naar het onderwerp te staren: de camera neemt het volgen over en houdt het onderwerp scherp in beeld wanneer dit beweegt.

Aan de slag

"Eye Control AF is niet standaard geactiveerd," legt Mike uit, "maar je kunt het inschakelen door te drukken op de Set-knop. Als je daarna de ontspanknop tot halverwege indrukt, verschijnt er een grijs vak om de ogen of gezichten in de scène. Kijk naar het vak dat je wilt volgen om dit te selecteren en druk daarna de ontspanknop helemaal in. Het vak wordt blauw en de camera volgt nu het onderwerp." In de modus voor continue opname volgt de camera het onderwerp totdat je de ontspanknop loslaat.

Als je een ander onderwerp wilt selecteren, kun je gewoon de ontspanknop loslaten, de knop daarna tot halverwege indrukken en naar het nieuwe onderwerp kijken voordat je de ontspanknop weer helemaal indrukt.

Onderdeel van de uitrusting

Eye Control AF werk in elke AF-puntselectiemodus, maar Mike raadt aan om het samen met onderwerptracking te gebruiken en de smart controller of multicontroller te gebruiken om heel specifieke gebieden te selecteren in de modus voor enkele AF-puntselectie.

Het systeem aanpassen

Eye Control AF kan op drie manieren worden aangepast. De eerste en belangrijkste taak is om het te kalibreren op basis van je ogen en de bril of contactlenzen die je bij het fotograferen draagt (zie hieronder). Voor elke bril moet een aparte kalibratie worden uitgevoerd en je moet zorgen dat je de juiste instelling gebruikt als je een andere bril gaat dragen.

Daarnaast kun je een knop aanpassen voor het activeren van Eye Control AF. Je kunt hier verschillende knoppen voor gebruiken, maar volgens Mike is de AF-ON-knop een logische keuze, omdat veel fotografen die knop al gebruiken voor backfocus.

Verder kan elke autofocus- en Eye Control AF-optie in het menu worden toegewezen aan My Menu. Als je regelmatig een andere bril draagt of je bril bij het fotograferen vaak af en op doet, is dit een goede manier om snel naar de gebruikersinstellingen te gaan.

Eye Control AF-opties

Je hebt de keuze uit twee vormen voor de Eye Control AF-aanwijzer (cursor): een cirkel of een dradenkruis. De cirkel kan oranje, paars of wit zijn, dus je kunt een kleur kiezen die afsteekt tegen de scène. Mike: "Het dradenkruis is handig als je kleine details van het onderwerp wilt zien, omdat het een kleiner gebied beslaat."

Eye Control AF kalibreren

"Het is belangrijk dat je de Eye Control AF kalibreert, zodat je zeker bent van de beste resultaten", vertelt Mike. "Je kunt het voor maximaal zes verschillende gebruikers of zes verschillende gebruiksinstellingen kalibreren, zoals met en zonder bril of contactlenzen, of bijvoorbeeld voor verschillende soorten brillen." Je kunt elke gebruiker of gebruiksinstelling een naam geven, zodat je precies weet voor wie of welke brillen hij is.

"Wanneer het kalibratiesysteem is geactiveerd," vervolgt Mike, "heeft het een stip in de zoeker. Je moet bevestigen dat je ernaar kijkt; daarna gaat de stip bewegen en moet je hem met je oog volgen. Dit moet je doen met de camera in de horizontale en verticale stand, en zowel binnen als buiten, maar je hoeft ze niet allemaal tegelijk te doen. Je kunt op een later moment verdergaan met de kalibratie."

Hoewel de standaardkalibratie slechts vier keer hoeft te worden uitgevoerd, kun je deze kalibratie verfijnen door het proces te herhalen op verschillende locaties en vanuit verschillende camerahoeken. Het is een baanbrekende functie waarmee fotografen beschikken over een indrukwekkende tool voor het vastleggen van snelle actie in allerlei verschillende situaties.