Filmen wordt een stuk minder ingewikkeld: 32 termen voor als je net begint met het maken van video-opnamen

Steeds meer fotografen maken ook video-opnamen of worden gevraagd om videografie op te nemen in hun repertoire. Het goede nieuws is dat als je een Canon-camera van professioneel niveau gebruikt, je al beschikt over een videoproductiesysteem van wereldklasse. De uitrusting is echter nog maar het begin. Je zult je ook het hele vocabulaire van specifieke videografietermen eigen moeten maken.

Daarvoor kun je deze handige begrippenlijst met specialistische videotermen gebruiken. Van 'codecs' tot 'T-stops', en van 'Cinema RAW Light' tot 'Wide DR': in deze gids van Canon worden 32 belangrijke termen en concepten uitgelegd waarmee je nooit in aanraking komt tijdens het fotograferen of die een andere betekenis hebben of op een andere manier worden gebruikt in de videowereld. Canon maakt filmen minder ingewikkeld en helpt je het vak van videografie onder de knie te krijgen.

Een 4K-beeld heeft horizontaal ongeveer 4.000 pixels. Er wordt wel gezegd dat dit de nieuwe standaard is, maar er bestaat meer dan één variant van 4K. UHD staat voor Ultra High Definition (ultrahoge resolutie). 4K UHD heeft een resolutie van 3840 x 2160, wat dezelfde beeldverhouding van 16:9 oplevert als bij HD-tv. Dit is de meest gebruikelijke variant van 4K. 4K DCI, ook wel 'Cinema 4K' genoemd, is een 17:9-indeling met een resolutie van 4096 x 2160. Dit wordt meestal aangetroffen in professionele cinema-camera's, zoals de Canon EOS C500 Mark II, EOS C300 Mark III en EOS C200. Ter vergelijking: 2K is een 17:9-indeling met 2048 x 1080, terwijl 8K een 16:9-indeling is met 8192 x 4320. Er is dus sprake van een dubbele 4K DCI in elke dimensie.

De Canon EOS R5 en EOS R5 C ondersteunen het intern opnemen van 8K video waarbij de volledige breedte van hun full-frame sensoren wordt gebruikt. Met vier keer de resolutie van 4K-video kan 8K een enorme hoeveelheid gegevens vastleggen die creatieve mogelijkheden biedt voor in de nabewerking. De extra informatie die in de 8K-beelden wordt vastgelegd, kan handig zijn voor VFX-makers die de extra werkruimte en nauwkeurigheid nodig hebben op pixelniveau. En het hebben van een 8K-master maakt je opname ook iets toekomstbestendiger.

Native bewerking in 8K zorgt voor een eenvoudigere workflow, maar stelt ook extra eisen aan computerhardware, opslag en videobewerkingssoftware. 8K-input betekent echter niet noodzakelijkerwijs 8K-output. Bovendien bieden de 8K-videomogelijkheden van de EOS R5 en EOS R5 C een aantal voordelen voor een 4K-workflow. Een voorbeeld hiervan is de mogelijkheid om een 8K-frame bij te snijden tot een 4K-beeld tijdens het bewerken. Daarnaast kun je met 8K-opnamen ook software gebruiken om te zoomen, te pannen en te stabiliseren na het filmen. Behalve dit, kunnen beide 8K-camera's de video van 8K met oversampling omzetten in een 4K-beeld dat gedetailleerder is dan beelden die met een systeemeigen resolutie van 4K zijn opgenomen.

Een klassieke cinematografie-indeling waarbij een video of sensoropname van standaardformaat met opzet wordt vervormd om een breed beeld te creëren. Dit is mogelijk dankzij het gebruik van een anamorf objectief op de camera en door meestal 2x, 1,8x of 1,3x horizontaal uit te rekken om het beeld te corrigeren. Klassieke anamorphic kenmerken zijn een ovaalvormige bokeh en lange, horizontale overstraling.

Letterlijk het aantal bits aan digitale data dat wordt gebruikt voor het opslaan van de tonale of kleurinformatie van een pixel. Hoe meer bits, hoe meer niveaus van tonale of kleurgradatie er kunnen worden vastgelegd. Sommige camera's maken 8-bits opnamen, waarbij er 256 tinten mogelijk zijn voor elk kleurkanaal. 10-bits bestanden hebben 1.024 tinten per kanaal, terwijl 12-bits bestanden 4.096 tinten per kanaal bieden. De Canon EOS C500 Mark II kan bijvoorbeeld 4K-opnamen maken in 12-bits Cinema RAW. Een grotere bitdiepte betekent dat er in principe meer tonale details worden vastgelegd, waardoor beelden vloeiender in elkaar overlopen en er nauwkeurigere aanpassingen mogelijk zijn tijdens het bewerken. Grotere bitdiepte leidt echter ook tot grotere bestanden.

Dit beeldprofiel is ontworpen om een rijk, cinematisch beeld rechtstreeks vanuit de camera te produceren en kan worden toegevoegd aan het voorkeuzemenu van de Canon XF605, EOS R5 C en EOS C70 via een firmware-update. Canon 709 zorgt voor een subtiele verhoging van contrast en verzadiging met vloeiende gradaties in de hooglichten en is daarom ideaal voor het verkrijgen van filmische beelden zonder kleurgradatie.

RAW-videobestanden bieden tijdens het productieproces maximale flexibiliteit bij het nabewerken van het beeld, maar de datasnelheden bij RAW zijn aanzienlijk hoger dan bij standaard gecomprimeerde indelingen. Canon's Cinema RAW Light-indeling ruimt dit probleem grotendeels uit de weg: beduidend kleinere bestanden met behoud van de beeldkwaliteit. Deze indeling wordt gebruikt op de EOS C500 Mark II, EOS C300 Mark III, EOS C200, EOS R5 C en EOS C70 (via een firmware-update), en biedt de hoogst mogelijke beeldkwaliteit in een bestand dat ongeveer een derde tot een vijfde van de grootte van een standaard Cinema RAW-bestand heeft. Drie Cinema RAW Light-opties – LT (licht), ST (standaard) en HQ (hoge kwaliteit) – werden geïntroduceerd in de EOS R5 C en EOS C70 en geven nog meer flexibiliteit in je workflow.

De CFast™ 2.0-geheugenkaarten zijn speciaal ontwikkeld voor het opnemen van Full HD- en 4K-video's voor de televisie- en filmindustrie. Deze geheugenkaarten bieden supersnelle lees- en schrijfsnelheden, zorgen voor een efficiëntere nabewerkingsworkflow en leggen cameraopnamen zo snel mogelijk vast. De compacte, betrouwbare kaarten zijn even groot als CF-kaarten, maar vereisen een specifieke kaartlezer. Ze zijn ideaal voor gebruik in extreme omstandigheden, aangezien ze goed functioneren bij zeer lage en hoge temperaturen. Veel Canon-camera's gebruiken CFast™ 2.0-technologie, van de EOS C700 FF tot de compacte Canon XC15-videocamera.

Een codec is een softwarelaag voor het coderen en decoderen van videobestanden bij het opnemen en afspelen. Veelgebruikte opname-indelingen zijn XF-AVC, HEVC/H.265, MJPEG, MPEG-4 AVC/H.264 en AVCHD. Sommige codecs, zoals de XF-AVC in de Canon EOS C300 Mark III en Canon XA65-videocamera, bieden uitstekende beeldkwaliteit met een redelijke bestandsgrootte. Andere codecs, zoals de High Efficiency Video Codec HEVC/H.265, bieden zelfs nog efficiëntere datacompressie.

Apple ProRes is andere populaire codec die is ontwikkeld voor krachtige bewerking van hoge kwaliteit. Canon Cinema RAW Light kan gemakkelijk worden getranscodeerd naar ProRes met Canon RAW-ontwikkelingssoftware op een Mac. Bepaalde camera's zoals de EOS R5 C en EOS R5 bieden ook ondersteuning voor Apple ProRes via een compatibel, extern Atomos-opnameapparaat dat is aangesloten op de HDMI-uitgang van de camera. ProRes RAW combineert de compacte bestandsgrootte en prestatievoordelen van ProRes met de flexibiliteit van RAW. Na het downloaden van de Canon-plug-in 1.0 voor ProRes RAW kunnen kenmerken in de camera, zoals ISO, aangepaste witbalans en ruisreductie, worden aangepast in Final Cut Pro.

De eerste stap bij het bewerken van een video is ervoor zorgen dat de kleuren kloppen door deze te corrigeren. Hierdoor komt de opname overeen met de manier waarop het menselijk oog dingen waarneemt. Het aanpassen van de kleurgradaties is de volgende stap. Hierbij worden esthetische aspecten van de film aangepast om een bepaalde sfeer of stemming over te brengen. Wanneer een opname is gemaakt met behulp van een logaritmische curve, zoals een Canon Log, is het aanpassen van de kleurgradaties een essentieel onderdeel van de workflow. In andere gevallen kan dit een optioneel proces zijn. Het wordt vaak gebruikt om video's een coolere, meer filmische uitstraling te geven. In documentaires worden de kleurgradaties soms niet aangepast als er wordt gekozen voor een ruwe uitstraling, een zogenaamde 'vlieg-op-de-muurstijl'.

Een sensorgebaseerdautofocussysteem dat is ontworpen voor snelle automatische scherpstelling en vloeiende, hoogwaardige focus-tracking in video's. Het is ingebouwd in alle Canon Cinema EOS camera's en het is compatibel met meer dan 100 Canon RF-, RF-S-, EF- en EF-S-objectieven. Deze technologie is door Canon ontworpen en is ideaal voor het creëren van pull-focus-effecten. Het onderwerp blijft scherp terwijl het zich naar de camera toe beweegt en de achtergrond blijft onscherp. Een fasedetectiesysteem, Dual Pixel CMOS AF, is over het algemeen sneller dan autofocus met contrastdetectie, waarbij lichtsensoren achter het objectief worden gebruikt om te bepalen op welk moment het contrast het grootst is. Op dit punt wordt de maximale scherpte bereikt.

Zelfs bij het gebruik van objectieven met handmatige scherpstelling of AF-objectieven in handmatige modus, kunnen camera's met Dual Pixel CMOS AF-technologie een visuele bevestiging geven wanneer een onderwerp scherpgesteld is. Deze technologie werkt met objectieven met EF- en RF-vatting, en werd voor het eerst gebruikt in Canon Cinema EOS-camera's. Er wordt een symbool in de zoeker weergegeven dat aangeeft in welke richting de scherpstelring van het objectief moet worden gedraaid voor nauwkeurige scherpstelling.

Video's gebruiken zeer veel data en daarom is het vaak handig om een externe videorecorder te gebruiken. Dit is een apart apparaat waarmee de videostream kan worden afgespeeld en opgenomen. De meeste camera's die een duidelijk videosignaal voor opnamen kunnen uitzenden vanuit hun HDMI-poort (of SDI-uitgangsverbinding, indien beschikbaar), doen dit zonder compressie. Hierdoor zijn de opnamen die worden gemaakt met de externe recorder van hogere kwaliteit dan de opnamen die worden opgeslagen in de camera zelf.

Bijna alle Canon Cinema EOS- en EOS R System-camera's kunnen een menselijk gezicht of meerdere gezichten herkennen en die instellen als scherpstelpunten. Wanneer er meerdere mensen op de foto staan, wordt één persoon aangewezen als hoofdonderwerp, maar je kunt ook iemand anders selecteren. De camera blijft het hoofdonderwerp volgen, zelfs als dit beweegt. Extra opties zijn beschikbaar in het submenu Face AF (AF voor gezicht) op Cinema EOS-camera's en bepaalde geavanceerde EOS R System-camera's. In dit menu kun je kiezen tussen Face Only en Face Priority. Met Face Only wordt alleen datgene wat wordt herkend als een menselijk gezicht scherpgesteld. Met Face Priority zal de camera terugkeren naar het AF-frame als je onderwerp het frame verlaat of niet wordt herkend. Hierdoor blijft autofocus mogelijk.

De EOS C70 en EOS R5 C gebruiken Canon's EOS iTR AF X, een geavanceerd volg- en herkenningssysteem dat wordt aangestuurd door kunstmatige intelligentie (AI) met 'deep learning'. Dit systeem is slim genoeg om niet alleen menselijke gezichten, maar ook menselijke hoofden te detecteren, waardoor de camera kan blijven scherpstellen, zelfs wanneer het onderwerp zich omdraait of wegloopt van de camera.

Dit is een visueel hulpmiddel in de zoeker of monitor dat weergeeft welke gebieden scherp in beeld wordt gebracht. In theorie vallen de scherpgestelde gebieden samen met het peak-contrast. Het beeld wordt dus gecontroleerd op contrast en deze gebieden worden in een heldere kleur gemarkeerd op het display. Je kunt de gemarkeerde gebieden in de scène zien terwijl je de scherpstelling aanpast. Canon Cinema EOS-camera's hebben deze functie, evenals EOS R System-camera's zoals de Canon EOS R5, EOS R6 Mark II en EOS R3.

Dit is de frequentie waarmee videoframes worden opgenomen, uitgedrukt in frames per seconde (fps). De gebruikelijke framerates zijn 24 fps voor films, 25 of 30 fps voor video-uitzendingen in verschillende delen van de wereld en 50 of 60 fps voor televisie in verschillende delen van de wereld (25/50 fps is voor PAL-regio's en 30/60 fps is voor NTSC-regio's). Wanneer opnamen met een framerate van 50/60 fps worden bewerkt op een 25p- of 30p-tijdlijn, kunnen ze worden vertraagd tot slow motion op halve snelheid. Op een aantal camera's zijn hogere framerates van 120 of 180 fps beschikbaar. Hiermee kunnen opnamen worden vertraagd tot super slow motion. De Canon EOS C300 Mark III en EOS C70 kunnen filmen bij 120 fps in 4K zonder het beeld bij te snijden.

De meeste fotografen denken in termen van ISO en sommige cinema-camera's bieden je de optie om ISO-instellingen te gebruiken. Sommige traditionele filmmakers denken echter in termen van gain. Dit verwijst naar de relatie tussen het input-signaal en het output-signaal van elk elektronisch systeem. Hogere gain-niveaus zorgen voor een sterker signaal, wat leidt tot meer helderheid en contrast. Lagere gain-niveaus maken het beeld donkerder en verminderen het contrast. Aanpassingen van de gain hebben dus invloed op de gevoeligheid van de sensor voor licht, net als ISO. Zie ook DGO.

De basale HD-indeling, ook wel 720p genoemd, heeft een beeldverhouding van 16:9 bij een resolutie van1280 x 720 pixels. 1080p staat bekend als Full HD met een horizontale resolutie van 1920 lijnen en een verticale resolutie van 1080 lijnen, en dus ook een 16:9-indeling. De p in 720p en 1080p staat voor progressive (progressief), wat betekent dat elk frame de data bevat. Dit in tegenstelling tot interlaced of 'i' (geïnterlinieerd), waarbij de beeldgegevens worden gesplitst en verdeeld over twee frames in wisselende lijnen van beelddata. Interlaced video's nemen minder opslagruimte in dan progressive opgenomen video's.

De High-Definition Multimedia Interface is het meest gebruikelijke type verbinding voor het verzenden van HD-video's en digitale audio tussen apparaten, zoals van de camera naar een recorder. De Canon EOS C300 Mark III en EOS C70 hebben bijvoorbeeld een full-size HDMI-aansluiting type A. Sommige camera's, zoals de Canon EOS R5 en Canon XA60-videocamera hebben de compactere micro-HDMI-aansluiting.

De meeste standaard computermonitoren en tv-schermen kunnen niet het volledige helderheidsbereik, van schaduw naar hooglichten, weergeven dat een camera kan vastleggen. Daarom leggen de meeste camera's beelden vast met een standaard dynamisch bereik, aangezien de output uiteindelijk wordt weergegeven op een monitor met een standaard dynamisch bereik of een tv die voldoet aan de standaard 8-bits Rec.709- of BT.709-kleurruimte. HDR-schermen hebben een groter bereik (10-bits of 12-bits) en kunnen het door videocamera's vastgelegde grotere kleurbereik weergeven met PQ- of Hybrid Log Gamma-instellingen die voldoen aan BT.2020. Camera's als de Canon EOS C300 Mark III, EOS C500 Mark II, EOS C70 en EOS R5 C bieden allemaal HDR-opnamen.

Niet alle objectieven kunnen het detailniveau in de schaduwen en hooglichten vastleggen dat vereist is voor HDR-producties, maar Canon's cinema prime- en Flex Zoom-objectieven zijn speciaal hiervoor ontworpen. De Canon CN-R Prime-objectieven kunnen enorm veel, bijvoorbeeld op het gebied van HDR en 8K, en combineren uitzonderlijke helderheid met minimale focus breathing en authentieke weergave van warme kleuren en huidtinten.

Canon biedt nu drie beeldstabilisatietechnologieën. De eerste is een systeem voor een objectief dat ongewenste bewegingen of cameratrillingen compenseert. In Canon-objectieven met dit systeem worden bewegingen geanalyseerd met gyrosensoren. Vervolgens wordt er een beweegbaar optisch element in het objectief verschoven, zodat de beweging wordt gecompenseerd en het lichtpad wordt gecorrigeerd. Hierdoor blijft het beeld op de sensor stilstaan. Als de naam van een Canon-objectief de initialen IS bevat, dan beschikt het over beeldstabilisatietechnologie. In de body van de Canon EOS C500 Mark II, EOS C300 Mark III, EOS R5 C en EOS C70 is elektronische beeldstabilisatie geïntegreerd waarmee over 5 assen cameratrillingen worden gecorrigeerd. Zelfs bij gebruik met lenzen zonder elektronische lenscommunicatie is Electronic IS mogelijk, door handmatig de brandpuntsafstand in te voeren. Tot slot beschikken bepaalde EOS R System-camera's, waaronder de EOS R5, EOS R6 Mark II en EOS R3, over in-body beeldstabilisatie (IBIS). Deze drie beeldstabilisatietechnologieën kunnen gelijktijdig in deze camera's worden geactiveerd om een gimbal-achtige vloeiendheid te krijgen.

Livestreaming is tegenwoordig niet meer uit moderne videoproducties weg te denken en kan allerlei vormen aannemen, van een vlog met één eenvoudige camera tot een complexere livestream met meerdere camera's voor een hoorcollege of een gebedsdienst. Voor het livestreamen kun je ook verschillende workflows gebruiken, maar de basisopstelling bestaat in ieder geval uit een camera, microfoon, computer en een hardware- of software-encoder waarmee je de video omzet in een indeling die kan worden gestreamd. Voor het delen van je content heb je een stabiele internetverbinding nodig en een streamingplatform waarop je de video kunt uitzenden.

Alle typen camera's zijn geschikt voor livestreaming, maar een professionele videocamera is een geweldige All-in-One-oplossing. Deze biedt namelijk de flexibiliteit van een ingebouwde optische zoom, XLR-aansluitpunten voor professionele audio, netvoeding en een aantal connectiviteitsopties. Videocamera's zoals de Canon XA75 en XA70 hebben behalve een HDMI-uitgang ook een robuustere SDI-uitgang en daarnaast een USB-C-verbinding conform UVC (USB-videoklasse) die ervoor zorgt dat de camera met de meestgebruikte streamingsoftware kan werken zonder dat je extra drivers nodig hebt.

Camera's zoals de Canon XF605-videocamera en de Canon CR-N500 PTZ-camera beschikken ook over een ingebouwde Ethernet-poort voor streaming via IP (Internet Protocol). Door de camera aan te sluiten op een LAN (Local Area Network) en software voor livestreaming via IP te gebruiken, krijg je video van hoge kwaliteit die je efficiënter over grotere afstanden kunt streamen met behulp van meer camera's en minder kabels. Uiteindelijk wordt de kwaliteit van je livestream bepaald door de bitrate, d.w.z. het aantal bits informatie dat elke seconde naar het streamingplatform wordt verzonden, gewoonlijk uitgedrukt in megabits per seconde (Mbps) voor video. De videoresolutie, framerate en uploadsnelheid van internet zijn van invloed op de bitrate en ook streamingplatforms kunnen verschillende aanbevolen bitrates hanteren.

Een gecodeerde livestream kan via verschillende methoden worden doorgegeven, waaronder RTMP (Real-Time Messaging Protocol) en het SRT-protocol (Secure Reliable Transport). RTMP is een veelgebruikt protocol dat streaming van hoge kwaliteit met een lage latentie mogelijk maakt. Latentie is de vertraging tussen het moment waarop de camera de video vastlegt en het moment waarop kijkers de stream zien. Een hogere latentie kan een probleem vormen wanneer je interactie met de kijkers wilt hebben, maar een lage latentie kan leiden tot meer bufferen bij het afspelen. SRT is een populair nieuw streamingprotocol dat stabiele connectiviteit van hoge kwaliteit biedt en waarvoor minder gegevensoverdracht nodig is dan RTMP.

Een LUT of Lookup Table (opzoektabel) is een wiskundige formule waarmee de kleur van een beeld of opname wordt aangepast. LUT's kunnen voor zowel technische als creatieve doeleinden worden gebruikt, waaronder Log-conversie. Een LUT wordt vaak gebruikt om op snelle wijze de kleurgradaties aan te passen nadat er kleurcorrecties zijn toegepast. Zo creëer je een karakteristieke look. Je kunt LUT's downloaden waarmee je een grote verscheidenheid aan filmische looks kunt creëren in nabewerkingsprogramma's, zoals DaVinci Resolve, Final Cut Pro X and Adobe Premiere Pro CC. Sommige monitoren bieden ook LUT-ondersteuning, zodat je tijdens het filmen kunt zien hoe de opname er uiteindelijk uit zal zien nadat de LUT is toegepast.

Veel huidige camera's met hoge resolutie hebben snelle processors en kunnen zowel foto's als 4K-video's van hoge kwaliteit maken. Een 4K-video bestaat eigenlijk uit een reeks 8-Megapixel beelden die zijn vastgelegd met een snelheid van 24-30 keer per seconde. De krachtigste fotocamera's nemen het beeld van een grotere sensor met volledige resolutie en maken hier vervolgens bewegende 8-Megapixel beelden van, in plaats van dat ze slechts een 8-Megapixel gedeelte van de sensor lezen. Deze techniek wordt oversampling genoemd, aangezien de volledige resolutie van de camera wordt gebruikt waarna deze wordt verkleind tot 4K of welke andere gewenste opnameresolutie dan ook. Oversamplede opnamen maken gebruik van extra resolutie die beschikbaar is via de sensor, waardoor zowel de scherpte als de kwaliteit van het beeld verbetert bij het produceren van output met lagere resoluties.

Op Cinema EOS-camera's zijn een aantal Picture Profiles (beeldprofielen) beschikbaar. Deze opgeslagen configuraties kunnen Canon Log 2 en 3, HDR en Wide DR bevatten. Bovendien kunnen ze ook worden aangepast door de gebruiker. Daarnaast kunnen er kleurruimten, zoals BT.2020 of Cinema Gamut, worden geselecteerd. Ook kan het beeld worden geperfectioneerd door aanpassingen toe te passen, bijvoorbeeld in het contrast, de scherpte, de huiddetails en de ruisonderdrukking. Kleurenmatrix kan ook worden geselecteerd om de compatibiliteit te verbeteren met opnamen van andere camera's. Zie ook Canon 709.

Super 35 is al decennialang het standaard filmformaat. Het biedt een groter beeldframe dan standaard 35mm-films door gebruik te maken van het filmoppervlak dat normaal gesproken wordt ingenomen door het optische audiospoor. Digitale Super 35-camera's zoals de EOS C70 en EOS C300 Mark III hebben sensoren die ongeveer het frameformaat van Super 35 hebben. Ze zijn iets kleiner dan de full-frame sensoren die in de EOS R5 C en EOS C500 Mark II worden gebruikt. Dit levert een cropfactor op van ongeveer 1,5x in vergelijking met full-frame. Dus een 50mm-objectief op een Super 35-camera produceert een beeld dat gelijk is aan een 75mm-objectief op een full-frame camera. De keuze voor full-frame of 35mm-sensoren hangt af van de look die je nastreeft. Super 35 is populair bij filmmakers vanwege de balans tussen beeldkwaliteit en veelzijdigheid. Als je fysiek gezien niet dichter bij je onderwerp kunt komen, kun je met Super 35 toch een strakker beeld vastleggen. Ook de grotere scherptediepte die je krijgt wanneer je van een grotere afstand filmt of objectieven gebruikt met een grotere beeldhoek in vergelijking met full-frame, kan heel voordelig zijn voor sommige projecten. Om het leven wat makkelijker te maken, bieden full-frame camera's opname in de Super 35-crop-modus.

Fotografen zijn eraan gewend om de belichting te regelen door de sluitertijd aan te passen, maar traditionele filmcamera's hadden roterende sluiters in plaats van gordijnmechanismen, waardoor de belichtingstijd bepaald werd door de sluiterhoek. Als er wordt gefilmd met de standaard 24 frames per seconde, zal een sluiterhoek van 180 graden (half-circulair) ervoor zorgen dat elk frame wordt belicht voor de helft van de tijd of 1/48 sec. Dit geeft een natuurlijke look. Daarom bepaalt de zogenaamde regel van 180 graden dat de sluitertijd het dubbele moet zijn van de framerate. Met het aanpassen van de sluiterhoek verandert niet alleen de belichting, maar ook de esthetische uitstraling van de opname. Zo is de strandscène in de film Saving Private Ryan bijvoorbeeld opgenomen met een smalle sluiterhoek, zodat de beelden lijken op vintage journaalbeelden. Cinematografen die kiezen voor een natuurlijke look zonder haperingen houden zich dus aan de regel van 180 graden, waarbij de sluitersnelheid twee keer zo hoog is als de framerate van de camera.

T-stops, oftewel transmissiestops, worden gebruikt op cinema-objectieven en kunnen de belichting nauwkeuriger bepalen dan f-stops. De T-stop is hetzelfde als een f-stop die gecorrigeerd is voor de hoeveelheid licht die wordt gereflecteerd of geabsorbeerd door het objectief. De f-stop is een theoretische waarde, terwijl de T-stop een daadwerkelijk geteste waarde is.

Deze productiemethode integreert realtime digitale elementen in liveaction-filmopnamen om visuele effecten in de camera te creëren. Geavanceerde virtuele producties gebruiken een fotorealistische virtuele omgeving die is gemaakt met een 3D-game-engine en op een LED-muur achter een fysieke filmset wordt geprojecteerd.

Een cameravolgsysteem gebruikt positiegegevens van de camera en optische informatie van het objectief om ervoor te zorgen dat het 'frustum', d.w.z. het achtergrondgedeelte dat de camera kan zien, nauwkeurig wordt weergegeven volgens het cameraperspectief en de huidige brandpuntsafstand van het objectief. Canon Flex Zoom-objectieven zijn perfect voor virtuele producties vanwege hun compatibiliteit met de communicatieprotocollen van Cooke /i Technology en ZEISS eXtended Data op PL-vattingen. Bovendien hebben ze een Lemo 4-pin-connector voor extra ondersteuning voor metagegevens.

Het parallaxeffect dat ontstaat wanneer de fysieke camera en virtuele camera synchroon lopen, is enorm meeslepend. De LED-panelen in het buitenste 'frustum', het gebied dat buiten het gezichtsveld van de camera ligt, kunnen zorgen voor dynamische belichting, wat het effect nog verder versterkt.

Veel fotografen zijn gewend aan histogrammen als grafische weergave van de helderheid van een opname. Filmmakers gebruiken echter vaker waveforms. In tegenstelling tot een histogram, produceert een waveform een abstracte versie van je opname. De waveform-weergave van links naar rechts weerspiegelt de beeldweergave van links naar rechts, waardoor het eenvoudig is om snel de helderheid te bepalen van specifieke gebieden van je frame. Filmmakers gebruiken ook vectorscopen, die doelen in zes kleuren weergeven. Hiermee kun je de kleuren in je video's op elkaar afstemmen.

Met de gamma-instelling Wide DR (Groot dynamisch bereik) kan de camera opnemen met een groter dynamisch bereik dan met traditionele standaardgamma's met BT.709. Het bereik zit tussen de BT.709 en de veel vlakkere Log-profielen in. Als je opneemt met Log, moet de kleurgradatie van je opname worden aangepast. Wide DR maakt echter opnamen met een groter dynamisch bereik vanaf de sensor en kan worden gebruikt zonder de kleurgradatie aan te passen. Canon's Cinema EOS-camera's bieden een groot dynamisch bereik.